در آن ظلمت شب که سرما بی داد می کرد

پسرک زیر بارش برف و کور سوی نور مهتاب

کتاب خود را ورق ورق می ساخت

بهر گرمایی اندک

که شاید ذره ای جسم بی جانش گرم گردد و چشمان بی سویش لجظه ای بیشتر باز ماند

و چه بسیار انسانهایی که گرمای نفسشان بر شیشه پنجره ها نقش می بست

دریغ از آن که خدایی هم هست .