دوباره آسمان غم گرفته میل آن دارد ببارد دلم طاقت ندارد به سینه می رود دم باز دم چون آه آیاد غروب از راه آید هلال ماه آید به سوی دشت غربت موکل یک شاه آید صدای آه آید صدای ضجه یک بانوی محمل نشین گهگاه آید چرا این کاروان سوی مصیبت با زن و فرزند و پیر و خرد با این خیمه و خرگاه آید صدای آه آید صدای ناله مظلومه مادرم از پس این کاروان هرگاه آید برای یاری این کاروان سالار عشق از طور موسی می رسد یعقوب از کنعان و عیسی از برای آسمان و نوح از دریا در آخر یوسف مصری ز بطن چاه می آید صدای آه می آید صدای مادری با گریه جانکاه می آیاد عزیزم از سفر برگشته است بی راه می آید صدای آه می آید

دوباره کوچه ها مثل دل بی تاب فرزندان آمدم به همراه دل محزون خاتم گرفته رنگ اشک و ناله کمکم  دوباره بانویی با قامت خم میان خیمه ها گرم عزاداری دمادم به رخسارش نشسته اشک غم ماندد شبنم غمم غم مونسم غم همدمم غم به غیر از غم ندارم یار و هم دم غمم نگذاشت